Turend door de ramen van de bus word ik wakker geschud uit mijn dagdromen. Ik moet afstappen. Ik volg de stroom aan mensen en zie alleen maar slaperige gezichtjes. Eenmaal in Antwerpen is het 9.15. "Zo, even een kwartiertje uitrusten en ik kan winkelen." Ja, slim Britt, de winkels gaan pas open om 10 uur. Daar liep ik dan steeds over en weer over de Meir te struinen. Onderweg nog mijn voet omgeklikt (iederéén had het gezien). En toen was Lise er.
"Ik was aan het fietsen en ik wou mijn neus snuiten en ik had mijn piercing eruit getrokken! Ik moest hem er terug insteken!" Stiekem was ik blij dat ik niet de enige was met een chaotisch begin van de dag, maar haar piercing stond haar leuk. Ik sleurde Lise (ja, sorry nogmaals, oeps) mee door de winkels en toen kwam Klaartje aan. "Klaartje!" We omhelsden haar en onze meeting kon beginnen.
Zoals jullie weten spreken we meestal af met een grotere bende (met Helene en Lobke erbij, maar ze konden er niet bij zijn. :( )
